Ενθάδε κείται ένας άνθρωπος που ήταν φλύαρος και όμως δεν
πρόλαβε να πει όσα ήθελε". Αυτό έλεγε ο Λεωνίδας Κύρκος ότι θα έπρεπε να
γραφτεί στον τάφο του με αυτοσαρκασμό. Σύντροφος της νιότης μας και των γόνιμων
χρόνων της αναζήτησής μας, ο Λεωνίδας ήταν ο δρομέας των μεγάλων αποστάσεων.
Δεν αναλωνόταν στα μικρά, προσήλωνε το βλέμμα του στο δάσος και ξεπερνούσε τα
δένδρα, εισήγαγε καινοτόμα, ρηξικέλευθα και πρωτοποριακά στοιχεία στη σκέψη και
την ανάλυση της Αριστεράς. Ακολούθησε τον Νίκο Θέμελη στο μακρύ ταξίδι της
μοναξιάς κι αυτός ο Αύγουστος είναι βαρύς...
Χριστίνα Παυλίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου