Δεν μου πήρα τίποτε φέτος. Ούτε καν μια καινούρια λέξη. Καλό σημάδι αυτό. Μάλλον άρχισα να αποδέχομαι όχι την επάρκεια όσων έχω αλλά την ανάγκη να αδειάσω κι από σκέψεις κι από λέξεις.
Αφαίμαξη; Μάλλον αυτό...
Ούτε να με αγαπάνε όλοι θέλω. Αντίθετα, θέλω να με αντιπαθούν βαθιά -καθένας με τον δικό του μοναδικό και ανεπανάληπτο τρόπο- όλοι εκείνοι που κέρδισαν επάξια την διαγραφή τους από τη λίστα μου. Θα επιβεβαιωθούμε και οι δυο για την επιλογή μας, δεν είναι δα και λίγο, καθόλου λίγο.
Η χρονιά που πέρασε ήταν μια χρονιά του «δεν ξέρω». Ο,τι κι όποιος έμεινε πίσω έμεινε. Κάποια στιγμή σκέφτηκα να προχωρήσω λίγο πιο αργά, μήπως και λάθεψα στο λόγο της καθυστέρησής τους. Όταν είδα πως η απόσταση έμενε πάντα η ίδια, έστριψα στην πρώτη διασταύρωση για να μη βλέπουν την πλάτη μου. Το ‘κανα για καλό τους. Υπάρχουν κι άλλες πλάτες εκεί έξω.
Δεν ξέρω τι θα φέρει το 2011. Λίστες με τα θέλω και τα δεν θέλω δεν πρόκειται να διαβάσεις από μένα. Όπως και να έχει όμως, είναι ευκαιρία να τα πούμε εγώ και ο καινούργιος χρόνος - άλλοι δεν είχαν καν τη χαρά της γνωριμίας. Το μόνο που θέλω είναι να μην πειράξει αυτούς που αγαπάω. Ακούγεται εγωιστικό μα δεν χρειάζεται να στρογγυλεύω τις σκέψεις μου. Εξ άλλου ο εγωισμός είναι μια ασθένεια για την οποία δεν έχει ανακαλυφθεί φάρμακο…
Αφαίμαξη; Μάλλον αυτό...
Ούτε να με αγαπάνε όλοι θέλω. Αντίθετα, θέλω να με αντιπαθούν βαθιά -καθένας με τον δικό του μοναδικό και ανεπανάληπτο τρόπο- όλοι εκείνοι που κέρδισαν επάξια την διαγραφή τους από τη λίστα μου. Θα επιβεβαιωθούμε και οι δυο για την επιλογή μας, δεν είναι δα και λίγο, καθόλου λίγο.
Η χρονιά που πέρασε ήταν μια χρονιά του «δεν ξέρω». Ο,τι κι όποιος έμεινε πίσω έμεινε. Κάποια στιγμή σκέφτηκα να προχωρήσω λίγο πιο αργά, μήπως και λάθεψα στο λόγο της καθυστέρησής τους. Όταν είδα πως η απόσταση έμενε πάντα η ίδια, έστριψα στην πρώτη διασταύρωση για να μη βλέπουν την πλάτη μου. Το ‘κανα για καλό τους. Υπάρχουν κι άλλες πλάτες εκεί έξω.
Δεν ξέρω τι θα φέρει το 2011. Λίστες με τα θέλω και τα δεν θέλω δεν πρόκειται να διαβάσεις από μένα. Όπως και να έχει όμως, είναι ευκαιρία να τα πούμε εγώ και ο καινούργιος χρόνος - άλλοι δεν είχαν καν τη χαρά της γνωριμίας. Το μόνο που θέλω είναι να μην πειράξει αυτούς που αγαπάω. Ακούγεται εγωιστικό μα δεν χρειάζεται να στρογγυλεύω τις σκέψεις μου. Εξ άλλου ο εγωισμός είναι μια ασθένεια για την οποία δεν έχει ανακαλυφθεί φάρμακο…
Θα φορέσω τα καλά μου ρούχα, θα φορέσω και το καλό μου χαμόγελο και θα περιμένω να πάει μεσάνυχτα και ένα. Η πρώτη εντύπωση, λένε, είναι πάντα σημαδιακή και σημαντική. Μπορεί και να αγαπηθούμε τελικά με το 2011 μέχρι να ΄ρθει η ώρα να χωρίσουν οι δρόμοι μας. Αυτό θα φύγει. Εγώ θα ήθελα να μείνω...
Με εκτίμηση,
Αθηνά...
