Πέμπτη 4 Μαρτίου 2010

Palabras Aire...

"Καλό κουράγκιο": Αυτή τη λέξη έμαθε στα ελληνικά ο Ολι Ρεν! Για να μας δώσει κουράγιο ή για να μας αποτελειώσει; Το βλέπω… Στο τέλος θα νοσταλγήσουμε τον Αλμούνια…
Άκου "κουράγιο"!!! Εδώ αυτό συνήθως το λέμε όταν κάνουμε "παρηγοριά στον άρρωστο, μέχρι να βγει η ψυχή του"…

Καλά αυτά αγάπη μου δεν ήταν μέτρα. Χιλιόμετρα ήταν...
Πάει το Πάσχα, πάνε και τα Χριστούγεννα Είναι αυτό που λένε "μου έβγαλε την πίστη"...

Μα γιατί αυτού του είδους οι ανακοινώσεις να γίνονται από τον Πεταλωτή;
Αισθάνεσαι ότι θα τινάξεις τα πέταλα...
Αν χρειαστούν και άλλα μέτρα δεν θα υπάρξει ομιλία Γιώργου. Θα εμφανιστεί αμίλητος και θα αρχίσει να κλαίει.

Εν τω μεταξύ υπάρχει και ο Μητσοτάκης που θέλει ακόμη αυστηρότερα μέτρα (για ωράρια, ελαστικές σχέσεις κ.λ.π.).
Πάντα με τον καλό τον λόγο ο επίτιμος της ΝΔ!
Επίσης, υπάρχει και η φάλαγγα, το μαρτύριο της σταγόνας, η εικονική εκτέλεση κ.ά...

Μηδέν συν μηδέν αύξηση θα πάρουν και οι συνταξιούχοι Δεν φτάνει που δεν δουλεύουν πια θέλουν και αυξήσεις.
Αυτή είναι η νέα μορφή σοσιαλισμού. Ονομάζεται μητσοτακικός σοσιαλισμός.

Ένα εκατομμύριο πολίτες έδωσαν φακελάκι για να προχωρήσουν υπόθεση τους στο Δημόσιο. Και που είσαι ακόμα...Κάτσε να δεις μετά τα μέτρα...

"O λαός είναι έτοιμος για θυσίες", απεφάνθη ο πρωθυπουργός.
Όπως και να `ναι πρέπει να μας εξηγήσουν ποιον ακριβώς ρόλο θα παίξουμε.
Του Ισαάκ της Βίβλου ή της Ιφιγένειας εν Αυλίδι;
Αν είναι να παίξουμε τη "θυσία του Αβραάμ" θα προτιμούσαμε να μην είμαστε στη θέση του αμνοεριφίου που αντικατέστησε την τελευταία στιγμή τον Ισαάκ στο βωμό.
Αλλά και στον άλλο μύθο της Ιφιγένειας, την πλήρωσε το καημένο το ελάφι.
Αλλά τι τα θες; Η Ιφιγένεια είχε μέσον, ήταν κόρη βασιλιά. Αλίμονο σε μας.
Γιώργο, και η αυτοθυσία έχει τα όριά της. Εκτός αν θέλεις στις επόμενες εκλογές να τραγουδάμε όλοι για την κυβέρνησή σου το ρεφρέν της Άντζελας Δημητρίου: … «Και ποια θυσία έχει κάνει αυτή για σένα…».

Οκτώ χρόνια πριν: περνάμε θριαμβευτικά από τη δραχμή στο ευρώ. Θυμάστε τον κ. Σημίτη, να παίρνει όλο χαρά το πρώτο ευρώ στο χέρι; Μετά, μας κόπηκε σιγά –σιγά η χαρά… Αργήσαμε λίγο, αλλά συνειδητοποιήσαμε ότι δεν ήταν ακριβώς φραγκοδίφραγκα κι ότι για να πιεις έναν καφέ ήθελες 3,5 ευρώ, δηλαδή 1.200 δραχμές!!!

Ένα νέο είδος πατριώτη αναδύεται στη χώρα. Είναι πρόθυμος –εκτός από το αίμα του- να δώσει τον μισθό του για την πατρίδα- είναι έτοιμος να θυσιάσει επιδόματα και αυξήσεις στις συντάξεις, είναι διατεθειμένος να στερηθεί δώρα Πάσχα και άδειες Καλοκαιριού.

Εγώ τώρα τι να πω;... «Καλό κουράγκιο» ή… «βοήθειά μας».

Με εκτίμηση,
Αθηνά…