Ναί συγχωρέστε με εδω θα μείνω ...! ....κυρ..... σαμ.....

....δεν ξέρω αν θα πρέπει να το σκεφθω η ν απαντήσω αμέσως στον εαυτόν μου....αλλά ο τόπος που μεγάλωσα , οι μυρωδιές της γειτονιάς ,οι φίλοι και παλιοί συμαθητές εχουν γραπωθεί επάνω μου . Νιώθω την ανάσα τους καυτή και το βλέμμα τους να με διαπερνά κάθε που η βαλίτσα με την λιγοστή πραμμάτεια μου περιμένει την απόφαση μου .

Μου αρέσουν τα ταξίδια ...ΧΜ! Χμ! Μα τι λέω??? Και σε ποιόν δεν αρέσουν?? Οχι ετσι ρε γαμώτο ! Αναγκαστικά ! Αυτό δεν ειναι ταξίδι , ειναι φυγή !!! Φυγή προς τα πού ??? Και πως να γυρίσεις πίσω τον χρόνο .... γίνεται?? Δεν γίνεται ! Τόσα χρόνια διάβασμα σπουδές και το αποτέλεσμα ?? Να μαι τώρα δω στα χρόνια του Χριστού μπροστά σε μία βαλίτσα ανεργος απένταρος να ζυγιάζω την σκέψη μου ......
Εκεί στα δύσκολα ποιός θα βοηθήσει ? Εδω τουλάχιστον νιώθεις κάποια ζεστασιά ..! Εδώ θα μείνω !!!
Ηλιοβασιλέματα βουτηγμένα στη θάλασσα τσίπουρα να δένουν την παρέα μας και ενα μεθυσμένο γαμώτο για τα προδομένα ονειρα μας . Δεν ξέρω πως και γιατι καταφέρναμε με την κουβέντα και σβήναμε την φωτια του ονείρου ... απογοήτευση , πόνος , θυμό , εκνευρισμό .... και ολόγυρα ολα κάρβουνο ! Κι ομως η καρδιά μου χτυπά ακόμα . Την ακούω . Πατώ στην γή , σηκώνω ψηλά το βλέμμα , ουρανός ! Ουρανός και γή . Ανω και κάτω άκρα και το σώμα μου βροχή .! Οχι πως φοβάμαι τον θάνατο , αλλά σκιάζομαι για οσα δεν πρόλαβα να κάνω , σωστότερα για οσα δεν μ αφήσανε να κάνω . Για τους διπλωματούχους διαχειριστές της δημόσιας μοναξιάς ημουν αγραφο χαρτί ! Μιλάς και χάνεις την δουλειά σου . Μιλάς και χάνεις την ζωή σου .. Κι ομως ναί η καρδιά μου χτυπά ακόμα . Την ακούω που μου λέει εδω να μείνεις .!
Οι φίλοι μου φευγουν ! Οι φίλοι μου διώχνονται αναγκαστικά και αυτό ειναι το γαμώτο ! Μαζί τρέχαμε κλάψαμε γελάσαμε πονέσαμε . Μοιραστήκαμε στιγμές και κοπάνες απο τα Σχολιά μας ! Λυπάμαι ! Καιρός να πιαστούμε από αυτά που έχουμε και απο αυτά που μπορούμε να δημιουργήσουμε . Λυπάμαι εδω θα μείνω ! Ισως αυτή η απόφαση μου σας παραξενεύει αλλά οι μνήμες προσπερνούν καταλαγιάζουν και μας τυλίγουν σε μια ιδιότυπη ομηρία ! Ναι συγχωρέστε με ... εδω θα μείνω !!!
Μας αναγκάζουν ν αφήσουμε τον τόπο μας ! Ψάχνουμε για καλύτερη ζωή , απλή επιβίωση , τρέμουμε μη και αρρωστήσουμε γιατι τότε ποιός μας σώνει??
Κάποτε θάρθει η στιγμή που ο αντίλαλος απο το ουρλιαχτό μας θα γκρεμίσει τα σιωπηλά τείχη και τα πολυκαιρισμένα συνθήματα θ αποκτήσουν τέτοια ζωντάνια και πνοή που θα σκεπάσουν δρόμους και πλατείες .Και απο αυτό το προσκλητήριο δεν θα ήθελα να λείψω . Εχω άκρες συγγενείς δηλαδή στον Καναδά ....αλλά αγαπώ τον τόπο μου , την ποδηλατάδα μου , θα το παλέψω , δεν θα υποκύψω στον εξαναγκασμό εδω θα μείνω ...!!!
Ο ενας χρειάζεται τον άλλον . Αν φύγουμε ολοι οι φωνές μας λιγοστευουν το ιδιο και οι ελπίδες μας οχι δεν θα τους κάνω την χάρη να εγκαταλείψω την προσπάθεια , από την δυσκολια γεννιέται η δύναμη ..! Εδώ ο ηλιος αλλιώς καίει ! Καλημερίζουμε τον γείτονα , αποσώνει η ζάχαρι ο καφές και ζητάμε λίγο απ τους διπλανούς μας . Το άρωμα της αλληλεγγύης ειναι μεθυστικό . Επειτα αυτούς που αφήνεις πίσω σου ποιος θα τους στηρίξει? Αντε και βρίσκεις τα ναυλα για τα εισιτήρια ποια η τύχη αυτών που αφήνεις πίσω σου ??
Λυπάμαι φίλε που θα σε στενοχωρήσω αλλά εδω θα μείνω !!!
Κάθε φευγειό κρυβει κι εναν λόγο μια αφορμή . Ο πόλεμος κρατα τα πρωτεία , ειτε οικονομικός πόλεμος ειτε πραγματικός με αληθινά πυρά οι συνέπειες ειναι το ιδιο ολέθριες . Σωματικά και ψυχικά . Χωρίς δουλειά στο κατώφλι της επόμενης μέρας. Υπάρχουν βομβαρδισμοί και βομβαρδισμοί ! Η βόμβα που πέφτει στο σπιτικό μας καιει ανθρώπους και νοικοκυριά , και η βόμβα της ανεργίας που σαρώνει τις οικογένειες μας προξενει κραδασμούς με αλυσιδωτές συνέπειες . Δεν το ευχομαι σε κανένα ! Πως ξεδιψά το βλέμμα οταν γύρω εικόνες γκρίζες ξετιλύγονται ! Κι ομως η φωνή της καρδιάς μου μου λέει εδω να μείνεις.Την ακούω παρ ολους τους θορύβους που παρεμβάλλονται .Ναι συγχωρέστε με εδω θα μείνω .
....κυρ..... σαμ.....