....Εξω η πόλη ξυπνά ...!!!

....τόση ηταν η δύναμη της καλημέρας που με εκανε να τιναχτώ και ν αποδομήσω την νύστα μου , γυρνώ απο την αλλη μερια και πατώ νευρικά το ξεχασμένο κουμπί του ραδιοφώνου -- πάντα συνειδητά το ξεχνώ και ξεροσταλιάζει στην παγωμένη βραδυά -- προσπαθώ να συναρμολογήσω τις στιγμές , αλλά ολως παραδόξως προσπερνούν την σκέψη μου ...!
Ναι θυμάμαι καλά το τέλος του ονείρου μου ξεφεύγει ...η καλημέρα της καμπανίζει ακόμη ...αλλάζω πλευρό και δίνω λίγο χρόνο στα ματοτσύνορα μου να ανασάνουν .
Το φως της καινούργιας ημέρας εισβάλλει δειλά δειλά απο τις γρίλιες του παραθυρου δεν υπάρχει λογος να απεμπλακώ από την τέρψη του ονείρου .
Εξω η πόλη ξυπνά ! Φρέσκο αεράκι σαρώνει το βουητό ! Μέσα το ραδιοφωνάκι επιμένει στο δικό του τέμπο με την φωνή του εκφωνητή να διοχετεύει και να μοιράζεται μουσικές και λόγια , λόγια και μουσικές . Σε λίγο νιώθω στο δωμάτιο την γρηγοροσύνη της μέρας , τα βήματα της λες και φυγαδεύουν τα απομεινάρια του ονείρου . Τότε ειναι που χωρίς δεύτερη σκέψη πετάγομαι για να αποσώσω οτι μπορώ από την άχνη του .
Σε λίγο βάζω πλώρη στις ράγες του τετραδίου πατώ στην μύτη του μολυβιού θαρρώ πως αχνοτρέμω και οσο να πεις αυτό γραμμοσκιάζει τον πίνακα του ονείρου .
Οι σκόρπιες στιγμές λαμπυρίζουν και κατευθύνουν την μολυβένια γραφή στην γεωγραφία των γραμμάτων αλιεύοντας ετσι λέξεις , φράσεις , προτάσεις , τοπία και διαδρομές , κομμάτια του ονείρου ......
Θέλω να φυτέψω ενα λουλούδι στην παγωμένη κόκκινη λίμνη
αλλά δεν φτάνουν τα χέρια μου
Θέλω να διαβάσω ενα καπνισμένο ποίημα
αλλά δεν φθάνει η οραση μου
Θέλω να σου ψιθυρίσω μια λέξη
αλλά δεν με βοηθα η φωνή μου
Θέλω να σου γράψω ενα ποίημα
αλλά θα κοπεί ....! ( κυρ...σαμ.. )