Χωρίς τον Αλκαίο

του Οδυσσέα Ιωάννου

 

«Πού ακούστηκε ο Άλκης να πεθαίνει;». Έφυγε τα ξημερώματα. Μετάσταση στο συκώτι. Ένας από τους δυο τρεις ανθρώπους που με «έσπρωξαν» να γράψω τραγούδια. Δάσκαλος και φίλος.

Άφαντος και αμίλητος. Δεν έδωσε καμία συνέντευξη στη ζωή του, δεν φωτογραφήθηκε ποτέ μετά από το 1981, τελευταία του δημοσιευμένη φωτογραφία στον εμβληματικό δίσκο «Εμπάργκο». Καθηλωμένος για δεκαετίες από μία αρρώστια που τον είχε διπλώσει στα δύο, πριν έρθει ο καρκίνος. Ο Άλκης – ο Βαγγέλης Λιάρος. Κάποτε διάβασε ένα ποίημα του δημοσιευμένο στον Ριζοσπάστη ο Θάνος Μικρούτσικος. Έψαξε, τον βρήκε, του ζήτησε να μελοποιήσει λόγια του. Ερωτικό (Πιρόγα), Μεσ’ στο χημείο του μαγιού, Το κακόηθες μελάνωμα, Ρόζα, Πάντα γελαστοί, Σαν πλανόδιο τσίρκο, Blues on the road, αλλά και εκείνα τα σκέτα κατάγματα, Χαρούμενο τραγούδι για την Σύλβια Πλαθ και Γαμμαγραφία. Ένα από τα ισχυρότερα δημιουργικά δίδυμα στην ιστορία της δισκογραφίας μας. Αλλά και τραγούδια για τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, τον Νότη Μαυρουδή (Πρωινό τσιγάρο), τον Μίλτο Πασχαλίδη, τον Σωκράτη Μάλαμα, τον Μάριο Τόκα, τον Δημήτρη Μητροπάνο, τον Μπάμπη Στόκα, τον Χρήστο Θηβαίο, τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα...

Ο Άλκης που με περίμενε Κυριακές απογεύματα, με ένα ποτήρι γάλα και πολλά τσιγάρα. Προσπαθούσε να μείνει όρθιος στην καρέκλα. Μπάσος και γρήγορος στις λέξεις. Οι στίχοι του όλοι χειρόγραφοι. Όμορφα γράμματα. «Για δες κι αυτό!» Κάποια από τις πρώτες φορές που βρεθήκαμε σπίτι του, τόλμησα να του το ζητήσω. Ευγενική άρνηση: «Αν ποτέ αποφασίσω να δώσω συνέντευξη, το ξέρεις πως θα την δώσω μόνο σε εσένα.» Τελικά, δεν την ήθελα. Γιατί να την θέλω; Δεν το αναφέραμε ποτέ ξανά.

Ως γενναιόδωρος που ήταν, μου χάρισε κάτι πολύ ακριβότερο. Το 1996, κυκλοφορεί ο δίσκος “Στου αιώνα την παράγκα”. Ο δίσκος της Ρόζας. Μου αφιερώνει το τραγούδι από το οποίο προέκυψε ο τίτλος του δίσκου, το Για μια Ντολόρες. «Στον Οδυσσέα Ιωάννου, καλή θητεία αεροπόρε». Το μαθαίνω μετά από μία δύσκολη σκοπιά στην Λάρισα. Παίρνω κουράγιο για δέκα θητείες. Σπεύδω να προσφέρω ένα μικρό αντίδωρο. Του γράφω και του αφιερώνω τρία χρόνια αργότερα τις Μικρές Νοθείες, στον δίσκο Θάλασσα στην Σκάλα.

Ο Άλκης που με αναστάτωσε όταν πρωτοάκουσα στίχους του. Που άλλαξε την τροχιά μου. Ο στιχουργός με τις περισσότερες ιστορικές αναφορές στα τραγούδια του. Σε γεγονότα και πρόσωπα «δεύτερης ανάγνωσης. Που γοητευόταν από τους αφώτιστους ήρωες. Αλλά και της ακαριαίας τρυφερότητας, του έρωτα δύο δυνατών σωμάτων, κάτι που μόνο με την φαντασία του μπορούσε να ζήσει. Που χρησιμοποιούσε τις λέξεις μόνο μετά από επιμελές τρόχισμα. Ο Άλκης που είχαν πέσει όλοι επάνω του, να βγάλει από το Ερωτικό την λέξη Βησιγότθοι, γιατί είναι κρίμα ένα τόσο ωραίο τραγούδι να καταστραφεί από μία λέξη.

Η κηδεία του,την Τρίτη στην λατρεμένη του Πάργα.