...και τ ονειρο καλά κρατεί !!!

 

.....Πως ταξιδεύουν τα πλοία το σούρουπο ? Πως συνομιλούν οι ναυτικοί το σούρουπο ? Πως ειναι μεσοπέλαγα η συμπεριφορά της θάλασσας ? Αν ανοίξουν οι κρουνοί της μνήμης τα κύματα του ονείρου βαπτίζονται με αλμύρα θαλασσινή και παραβγαίνουν με την νοσταλγία καθως αυτη ξεμυτίζει με διάθεση αρμένικης βεγγέρας !!!
Κάπως ετσι δι ανθισμένο τ ονειρο καλά κρατεί και ξεκινά από την αποβάθρα του λιμανιού .
Η νύχτα ξοδεμένει λίγο πριν το τέλος της θα ελεγα στο σύνορο με την μέρα . Ο Φίλιππος ανέκθεν δεινός αγωγιάτης απωλεσθέντων στιγμών αγεται και φέρεται μετεωρίζοντας καθ ολην την διαδρομή της σκέψης του . Ο μετεωρισμός αυτος του προσδίδει ρυθμό και γεννά μελωδική νότα μπολιασμένη με αγέρα νοσταλγιας ... Στ αυτιά του ακόμη κρέμεται το βουητό της θάλασσας .
Οι οξυδομένες λέξεις και φράσεις που βγαίνουν από τα χείλη του ανακτούν τις αισθήσεις τους και ζωντα νευουν τοπία διαδρομές στιγμές και στιγμιότυπα ....Ζωντανευουν τα ωκεάνια μοναχικά πουλια τ αλμπατρος την μυρωδιά και τα χρώματα της Νοτιοαμερικάνικης καθημερινότητας ... τον αγέρα που φερνει τον ψίθυρο και την κραυγή απο τις φαβέλες με το ποδοβολητό της πιτσιρικαρίας να κατεβαίνει σαν ηχώ και να μπερδευεται στην Κοπα Καμπάνα ... Η πιτσιρικαρία φορώντας το ρούχο της ανεμελιάς αμολιέται αναζητώντας ολίγα γραμμάρια τύχης ...!!!
Ωστοσο τ ονειρο καλά κρατεί και ο Φίλιππος λούζεται το πρωτο φως της ημέρας . Ο καφενές απέναντι φρεσκάρει την διάθεση του κι ετσι οπως κοιτούσε νιώθει σαν να μιλάει το κτήριο .!!! ... Μα μιλάνε και τα κτήρια???? ... Κι ομως νιώθει μέσα του σαν να του λέει " ...καλημέρα σας ! Ανοίξαμε και σας περιμένουμε " .
Σε λίγο ο Φίλιππος περνά την εισοδο του καφενέ και χωρίς να το καταλάβει γίνεται ενα με τούς λιγοστούς θαμώνες που πασχίζουν να ροκανίσουν τον χρόνο τους .. Ομως το βλέμμα του αποτραβιέται εξω , εκείνη την στιγμή ενα καράβι εβαζε πλώρη ...αραγε για πού??? Σχεδόν σαν λαθρεπιβάτης τρυπώνει την ματιά του στο καράβι και δεν αποτραβήχθηκε παρα μόνον οταν αυτό μίκρυνε τοσο πολύ οσο και μια τελεία !!!
Δυο λέξεις του ξεφυγαν από τα διψασμένα του χείλη ...καλό ταξιδι ...!!! Αφήνει την εσωτερική παλιρροια και η ματιά του τώρα ταξιδευει στους θαμώνες . Δανείζεται ενα χαρτάκι από το μαγαζί και και με την μύτη του μολυβιού του σημειώνει ...Του χρόνου δύτες / ραγισμένοι λεπτοδείκτες /στον ιστό της νύχτας βουτούν / μιά μιλάνε δύο σιωπούν / ..
.....κυρ....σαμ....