Ανταπόκριση απο το Φάρο

Για χρόνια ο Φάρος της παραλίας είναι ένα κομβικό σημείο συνάντησης και βολταδούρας για κάθε αυτόχθονα ιθαγενή. Αποτελεί σημείο πολλών και έντονων αναμνήσεων για όλους μας. Κρυφά κι εφηβικά ζευγαρώματα, ατελείωτες συζητήσεις με φίλους, πλάκες και πασαρέλα παντός είδους, πάρτυ με μπύρες, κιθάρες και τα συναφή, ηρεμιστικές περατζάδες τις ήσυχες ώρες και μπόλικες αυτοψυχαναλύσεις.

Κυρίαρχη ομάδα απο τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου και από ιστορίες μεγαλυτέρων κωλοπλένηδων αλλά και με βάση τη κοινή λογική του σημείου, είναι φυσικά η νέα γενιά. Η μαθητική νεολαία της πόλης και η ένδοξη φοιτητική της. Το μέρος κοινώς πλημμυρίζει από πιτσιρικαρία και υπερκινητική και υπερφωνακλάδικη εφηβεία. Δεκάδες χιλιάδες είναι οι δύσμοιροι τουρίστες που θέλησαν σε ώρες πεζοποριακής ακμής να χαρούν τη γαλήνη και την αισθητική του μέρους αλλά μια μεγάλη παρέα των πραγματικών αφεντικών της περιοχής τους χάλασε τα σχέδια. Οι ντόπιοι, τουλάχιστον αυτοί που δεν διέπονται από το σύνδρομο «του κατηχητικού» αναγνωρίζουμε την διαχρονική ιδιοκτησία των νεαρών της πόλης και απολαμβάνουμε πάντοτε τη βόλτα μας απερίσκεπτοι. Αν θελήσουμε ησυχία, ξέρουμε πότε να πάμε.

Οι νέοι της πόλης, έχουν σαν σύμβολο, σαν έμβλημα της ιδιοκτησίας τους, σαν πινακίδα που δηλώνει ποιός κάνει κουμάντο τελοσπάντων στο μέρος, τί άλλο πέρα από τον ίδιο τον Φάρο. Ο Φάρος εδώ και χρόνια γίνεται ένας καμβάς διαρκών συνθημάτων που γραφοσβήνονται διαρκώς και δηλώνουν την ιδιοσυγκρασία, τον ψυχισμό αλλά και την ενέργεια των δημιουργών τους.

η ΄σημασία του photoshop ή εναλλακτική πραγματικότητα

Οπότε…

Mπροστά μας, με όπισθεν φόντο το Μπούρτζι, έχουμε τον Φάρο. Στεκόμαστε μπροστά στις 2 από τις 5 λευκές πλευρές του. Γεμάτες γραμμένα και ψαγμένα πολιτικά συνθήματα.

« Ο Κέννυ σας γαμάει φασιστάκια» δηλώνει κάποιος Κέννυ αποκαλύπτοντας στην αναπλιώτικη κοινωνία τα τρελά του βίτσια..

Άλλο αγόρι γράφει «Γαμώ τη Χ.Α». Φίλος του Κέννυ φαντάζομαι.

Μετά ξεκινάνε τα βαθιά. « Είμαστε όλοι μετανάστες». Σόρρυ φιλαράκι αλλα εγώ είμαι αυτόχθων ιθαγενής κωλοπλένης. Έχω ψάξει και το αίμα μου και το βρήκα με υψηλούς δείκτες σκατολιμανίασης. Άρα;

Ένα άλλο χρήζει πολλαπλών ερμηνειών. «Το νού σας, κάθε ψήφος αντιστοιχεί σε μια ρατσιστική επίθεση». Βάλτε με το νού σας πόσους έχετε δείρει μέχρι τώρα.

Υπάρχουν και τα κλασικά συνθήματα όπως «αντιφά ναυπλίου», «φασίστες πάλι πούτσα», «μουνιά ρε» που μας οδηγούν στο συμπέρασμα πως προς το παρόν οι φασίστες είτε δεν πατάνε το πόδι τους στο φάρο, είτε δεν υπάρχουν, είτε και το πιο πιθανό, ξεχνάνε πάντοτε το μαρκαδοράκι τους.

Πάντως από τη μπροστά πλευρά του Φάρου,το σύνθημα που ξεχωρίζει μέσα στη βαβούρα των πολιτικών σχολίων, το σύνθημα που κυριεύει το νου και παρασέρνει την ψυχή στο κόσμο του έρωτα και της καψούρας είναι το «σε θέλω για πάρτυ μου». Γραμμένο με στυλό αχνό και προπάντων ανορθόγραφο για να τονίζεται το νταλκαδιάρικο πάθος.

Μεταφερόμαστε στα πίσω μέρος της περιοχής. Στην λεγόμενη και κατουροπεριοχή του Φάρου. Τουλάχιστον τις έρημες ώρες. Μια που το θυμήθηκα, όσοι έχετε αυτή την αξιολάτρευτη συνήθεια να κατουράτε πίσω από το Φάρο, θα σας παρακαλούσα να το κάνετε μόνο κοιτώντας τη θάλασσα και ποτέ όταν έχει αέρα. Γιατί θα γίνεται χάλια.

Στο πίσω μέρος του Φάρου τα συνθήματα έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Εκπληκτικά εικαστικό είναι το γραμμένο με ρόζ μαρκαδοράκι ( προφανώς από κορίτσια) και με κεφαλαία γράμματα «Ζωή, Κοπάνα, Αλητεία». Όλο το νόημα της ζωής γραμμένο σε τρείς λέξεις

Ένα παραδοσιακό «fuck you» γραμμένο με έντονο μαύρο μαρκαδοράκι επιβεβαίωνει τα γνωστά σε όλους μας σεξουαλικά προβλήματα της περιοχής που ξεκινούν φυσικά από την εφηβεία.

Τρείς φιλενάδες επιβεβαιώνουν την «αιώνια» φιλία τους που θα κρατήσει βάση διαχρονικών στατιστικών μέχρι να μπογιατιστεί ξανά ο τείχος, με τη πατροπαράδοτη πρόσθεση ονομάτων που καταλήγει στο κλασικό πιά F.F.E. ( friends for ever).

Το ίδιο ακριβώς κάνει γράφοντας με μπλε στυλό και ένα ζευγαράκι με τη κατάληξη όμως love for ever δηλαδή L.F.E. Να πληροφορήσουμε το ζευγαράκι αν τυχόν μας διαβάζει πως μακάρι, αλλα δυστυχώς η στατιστική δεν είναι ούτε με το δικό τους μέρος.

Ακολουθούν κάποια ακατανόητα όπως «molto τζους», «ολγού ελέ!!!» και άλλα σατανιστικά και αλλόθρησκα μέχρι το μάτι να πιάσει το νούμερα ένα πολιτικό σύνθημα όλου του φάρου. «Εδώ πατάς, εκεί ματάς». Η πίσω πλευρά του φάρου, η χιλιοκατουρημένη που λένε κι οι παλιοί, πήρε με ένα και μόνο σύνθημα το βραβείο καλύτερης πολιτικής ατάκας. Συγχαρητήρια στο παλικάρι που το έγραψε, είναι ο μόνος που δεν θα σατιρίσω μαζί με τον τελευταίο που κατά τη γνώμη μου έχει σπάσει όλα τα ερωτικά κοντέρ.

Πριν πάω σε αυτό όμως, να δώσω συγχαρητήρια στον φίλο με το όνομα molto που έχει γεμίσει μια ολόκληρη πλευρά γράφοντας με μεγάλα γράμματα το όνομά του καμιά δεκαριά φορές.. Το παρατσούκλι του μάλλον. Φίλε molto, και πάλι μπράβο σου. Τώρα οι πάντες σε γνωρίζουν. Έκανες αισθητότατη τη παρουσία σου.

Θα κλείσω με τον μεγάλο γκουρού των συνθημάτων. Aυτόν τον τελευταίο που λέγαμε. Τον νικητή των νικητών. Όνομα δημιουργού άγνωστο. Πρόκειται για έργο ανώνυμο που συνεχίζει την παράδοση των κλασικών ανώνυμων νεοελληνικών έργων όπως το δημοτικό τραγούδι, "η ελληνική Νομαρχία" και άλλα.

«Βίκυ, Βικάκι, όσα ρούχα και να φορέσεις, εγώ θα σε σκέφτομαι πάντα γυμνή».

Βικάκι! Και μείς γυμνή θα σε σκεφτόμαστε από εδώ και πέρα. Γιατί μάλλον σου αξίζει!!!

Καλό σαββατοκύριακο σε όλους τους αυτόχθονες ιθαγενείς που έχουν κατουρήσει πίσω απο το φάρο τουλάχιστον μια φορά στη ζωή τους. Κάποιοι και με κόντρα τον άνεμο.

palabourtzi.gr