Χωρίς Ανάσα

 

Έπιασα ένα πετράδι ξεχασμένο απ το κορμί σου
- το φίλησα χωρίς ταξιδιάρικα ακορντεόν
απλά με μια παραπονεμένη υπόκλιση
Ένα πικρό χαμόγελο απέμεινε και μια βουνίσια ερημιά
να σε θυμίζει,...
να σε σπαταλά.
Σε καιρούς άσπιλων βροχών σε αγάπησα
σε δρόμους αχιόνιστους και παρατημένους.
Συνάντηση αλλόκοτη και δροσερή στάλα μου ζήτησες
στην απόμερη και στέρφα γη των σπουδαίων.
Θα γλυκάνω, μην τρέμεις πια
μονάχα άσε με να ακροβατώ στα τραγούδια μου,
να γράψω μια λέξη και ας ξημερώσει
χωρίς ανάσα
μόνο με μια ταλαιπωρημένη πένα να με στοιχειώνει
άνανδρα και ξεχασμένα δίπλα σου
Έρχονται τα ποτάμια των λυράρηδων -μείνε εδώ
- και ας με θρηνήσεις

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΩΡΟΣ