Έφτασε η στιγμή να ξαναγυρίσουμε σε κάτι όμορφο και συναρπαστικό. Nα ξαναψάξουμε τη μουσική που θα ακούσουμε. Στο να ξαναγράψουμε συλλογές σε φίλους. Σε άλλη μορφή, με άλλο τρόπο, αλλά με την ουσία να παραμένει απολύτως η ίδια. Έφτασε η στιγμή να κουβεντιάσουμε πάλι για τα λόγια των τραγουδιών, για τις ενορχηστρώσεις τους, για την ατμόσφαιρά τους. Και να κάνουμε πλάκα με τη φτήνια τους, σε κάποιες περιπτώσεις. Έφτασε η στιγμή να ξαναβάλουμε το cd στο cd player, το mp3 στο ipod και το βινίλιο, γιατί όχι, στο πικ απ και να χαλαρώσουμε ακούγοντας μουσική. Να ταξιδέψουμε με τις μουσικές και να βρούμε θάλασσες με τα τραγούδια. Μεγάλες και απέραντες θάλασσες με την αλμύρα τους και τα ναυάγιά τους. Η εποχή άλλαξε!
Όσο και αν δεν μας περνάει από το μυαλό υπάρχει κάτι καλό εκεί στο βάθος της απαισιοδοξίας. Υπάρχει κάτι καινούριο. Που δεν είναι άλλο από τις παλιές μας συνήθειες, οι οποίες μας έφεραν μέχρι εδώ που είμαστε σήμερα και τις πετάξαμε λες και έπιαναν χώρο. Δεν έχει σημασία αν το τραγούδι είναι καινούργιο ή παλιό, μικρό ή μεγάλο. Όπως καμία σημασία δεν έχει αν το τραγούδι αυτό το ξέρουν πολλοί ή λίγοι
Η μουσική μπορεί να μας δώσει την εκτόνωση, τη γαλήνη και τη διασκέδαση που χρειαζόμαστε. Είναι ένα από αυτά τα πράγματα που μπορούν να μας βοηθήσουν χωρίς επιτόκιο, χωρίς αντάλλαγμα, χωρίς φόρους, χωρίς περικοπές. Η μουσική υπάρχει για να δίνει ή και να παίρνει. Όπως το δει κανείς! Χωρίς να ζητάει πίσω ούτε το ελάχιστο. Αυτό που δεν πρέπει με τίποτα να ξεχάσουμε, όμως, είναι ότι υπάρχει. Ότι είναι απέραντη και μας δέχεται όλους, με τις συνήθειές μας, με τις επιλογές μας και με τα λάθη μας.
Η μόνη προϋπόθεση είναι να την ανακαλύψουμε. Να την ψάξουμε εκεί που είναι δύσκολο να εμφανιστεί γιατί την απαξιώσαμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου