Γράφω ένα κείμενο που θα το μετανιώσω. Θα ήθελα να μην υπάρχει τέτοιο κείμενο με την υπογραφή μου. Να διαβαστεί και να καεί, σαν οδηγίες σε κατάσκοπο.
Όταν στο σχολείο οι συμμαθητές μου έβριζαν τους Γερμανούς για τους δύο Παγκόσμιους πολέμους- και κυρίως για τον Δεύτερο- τους διόρθωνα “Όχι οι Γερμανοί παιδιά, οι Ναζί. Μην τους ταυτίζετε. Υπήρχαν και οι αντιναζιστές. Η θεωρία της συλλογικής ευθύνης είναι ναζιστική, μην γίνεστε ίδιοι”.
Λυπάμαι που θα το ξεχάσω για λίγο όμως τρώγομαι να ασπαστώ αυτή την θεωρία και ντρέπομαι πολύ, αλλά ελπίζω να μου κρατήσει λίγο.
Γερμανοί. Για τρίτη φορά σε λιγότερο από εκατό χρόνια, ασκείστε στο άθλημα της ταπείνωσης, της σύνθλιψης λαών. Τα κουφάρια και τα δέρματα των πολιτών τους, βορά στα βάρβαρα ένστικτά σας περί ψυχαγωγίας… Απολίτιστοι, απολειφάδια οποιουδήποτε ανθρωπισμού, αληταριά της Ιστορίας, ξεπλύματα οποιασδήποτε φιλοσοφίας με κέντρο τον άνθρωπο. Ούτε μια λέξη δεν καταλάβατε από τον Γκαίτε σας (ναι, ενώ εμείς είχαμε αφομοιωμένο τον Αριστοτέλη στα σκυλάδικα που σερνόταν ολόκληρη η χώρα για τριάντα χρόνια). Παράτα με ρε, δεν γράφω ένα αντικειμενικό κείμενο, στο είπα στην αρχή.
Πίσω στους Γερμανούς. Πήρατε μία Δημοκρατία ανθρωπιστική και την κάνατε σιδερογροθιά κατά των αδυνάτων και ανυπεράσπιστων. Με ένα ευρώ που στην ουσία είναι μεταμφιεσμένο μάρκο, ξεπετσιάσατε κάθε έννοια μιας ζωής με κάποιο νόημα, εκτός αν η προτεινόμενη ζωή σας είναι να δουλεύουμε είκοσι ώρες την ημέρα για 800 ευρώ, γιατί πρέπει να είμαστε παραγωγικοί. Αυτά καταλάβατε από τον Ρίλκε σας; Ή δεν είναι δικός σας επειδή δεν γεννήθηκε στα άγια χώματά σας; (Ναι, ενώ εμείς έχουμε βάλει τον Ρίτσο, τον Καβάφη, τον Ελύτη, τον Καρούζο, τον Σικελιανό, τον Λειβαδίτη στην καθημερινότητά μας, δεν κάνουμε βήμα χωρίς να τους συμβουλευτούμε). Ρε σύ, κουφός, στραβός ή μαλάκας είσαι; Σου είπα, δεν γράφω ένα δίκαιο κείμενο.
Γερμανοί. Παραδώσατε αμαχητί την εξουσία που σας εμπιστεύτηκε η Δημοκρατία, σε Διεθνείς Οικονομικούς Οίκους, σε ποντίκια που κρύβονται στη λάσπη και τρέφονται με πτώματα, ταΐζουν τα παιδιά τους με αίμα παιδιών, βλέπουν στις οθόνες τους ανθρώπους να καίγονται με το ίδιο λάγνο βλέμμα που βλέπουν τσόντες. (Ναι, ενώ εμείς είμαστε καλύτεροι που παραδώσαμε την Δημοκρατία σε τρεις οικογένειες και δέκα καράβλαχους που επειδή έπιασαν δυο δεκάρες την είδαν “αστική τάξη”). Δεν θα συνεννοηθούμε, έτσι; Θα μας τα σπάσεις τα νεύρα. Ξαναδιάβασε τον πρόλογο.
Γερμανοί. Υπάρχετε μόνο όταν εξευτελίζετε, όταν εκβιάζετε, όταν σας παίρνει, στα γυρίσματα της Ιστορίας. Μετά, που τρώτε τα μούτρα σας και καίγονται οι πόλεις σας, κλαψουρίζετε συγγνώμες προς την ανθρωπότητα. Ναι, ξέρω κανένας δεν μπορεί να σου κάνει κάτι αν δεν τον αφήσεις να σου το κάνει. Αλλά δεν μιλάμε για εμάς τώρα. Μιλάμε για εσάς.
Είστε πεθαμένοι και δεν το ξέρετε. Είστε τελειωμένοι, κοπριά λίπανσης στις γραμμές παραγωγής σας. Και το αίμα σας αραιωμένο, χαλασμένο από το φαρμάκι που σας τρώει ότι όλος ο κόσμος σας χρωστάει. Ανόητοι, κυνικοί, βλάσφημοι, ψάξτε για ψυχή. Σκοτεινιάζει για μια ακόμα φορά στον τόπο σας.
ΥΓ. Και σιγά την μπάλα που παίζετε, ψοφίμια. Ό,τι πιο άκαυλο έχει παρουσιαστεί ποτέ σε γήπεδο.
του Οδυσσέα Ιωάννου από το protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου