ΒΑΔΙΖΟΝΤΑΣ ΧΩΡΙΣ ΠΥΞΙΔΑ

Γράφει η Ανδριανή Ξιάρχου

Δευτέρα, καλημέρα, καλό κουράγιο και κυρίως καλή εβδομάδα. Πέρασε το σαββατοκύριακο που όλοι περιμένουμε για να ξεκουραστούμε. Να ξεκουράσουμε το μυαλό μας, τα μάτια μας, το σώμα μας. Αλλά δυστυχώς η ψυχή μας δεν θα ξεκουραστεί εύκολα. Τι να πρωτοσκεφτεί ο ανθρώπινος εγκέφαλος, τόση βία, εγκληματικότητα, ναρκωτικά, ένας αθλητισμός γεμάτος τραυματισμούς, μια θρησκεία που παραγράφει – συγχωρεί παραπτώματα Βατοπεδίου, ένα κράτος που σκύβει το κεφάλι και δέχεται καρπαζιές, μια παιδεία που μυεί στα αντικαταθλιπτικά. Δεν είναι απλό, να κατανοήσεις και να φιλοσοφήσεις την υπάρχουσα κατάσταση της Ελλάδος του σήμερα. Και ας μην έλειπαν όλα αυτά έχουμε και τον βιασμό της Νέας Υόρκης, τυχερή η καμαριέρα μιας και με τα λεφτά που θα βγάλει άλλες θα της αλλάζουν τα σεντόνια της από εδώ και μπρος..

Βαδίζοντας την Ακαδημίας για να πάω το πρωί στην δουλεία μου, σε ένα φανάρι που τρεμόπαιζε το κόκκινο για τους πεζούς, ένας Πακιστανός διέσχιζε πίσω από μένα την διάβαση. Ξαφνικά, άκουσα κορναρίσματα και γύρισα το βλέμμα μου να δω τι συμβαίνει. Ένας βιαστικός οδηγός, παραλίγο να τον σκοτώσει, άνοιξε το παράθυρο και ξεκίνησε να τον βρίζει ,να τον κατηγορεί γιατί πήγαινε αργά και να του απαριθμεί δεκάδες κοσμητικά επίθετα. Ντράπηκα! Έσκυψα το κεφάλι μου και προχώρησα.

Αυτή είναι η Ελλάδα του σήμερα! Δεν μπορώ να κρίνω και να ξέρω πως ήταν τα γεγονότα επί Χούντας, δεν έχω άποψη, αλλά γενικά ψάχνομαι να βρω τις διαφορές του τότε και του σήμερα. Άραγε φοβόταν τόσο πολύ ο κόσμος? Άραγε, μήπως τότε τα πράγματα ήταν καλύτερα?

Τις τελευταίες μέρες οι Έλληνες είναι οργισμένοι. Πραγματικά πολύ οργισμένοι. Όχι τόσο για τα μέτρα λιτότητας που υποχρεούται να εφαρμόσει η κυβέρνηση λόγω Μνημονίου, όσο για την διάχυτη αίσθηση ότι η χώρα είναι ''κατεχόμενη''. Η οικία δεν είναι πλέον οικεία. Δεν θα μιλήσω για την κρίση που διέπει τις διαπροσωπικές μας σχέσεις, ο θεσμός της οικογένειας, για άξιες χαμένες. Εμπιστοσύνη, αγάπη, φιλιά.. Φοβάται ο κόσμος, πλέον όποιον βάζεις στο σπίτι σου, στη ζωή σου και γενικά στον κύκλο σου, το μόνο που θα κοιτάξει να κάνει είναι πως θα σου προκαλέσει κακό, είτε με το να την «πέσει» στη γυναίκα σου είτε με το πώς θα σε «φάει» οικονομικά. Φοβάται ο κόσμος, όχι μόνο να ανοίξει την πόρτα, όταν ακούει το κουδούνι, αλλά και να δει από το «ματάκι» ποιος του χτύπα?!

Αυτός είναι ο στόχος τους, να μας κλείσουν στα σπίτια μας.. Να κολλήσουμε στην τηλεόραση, το πιο δυνατό τους όπλο, και να καθόμαστε στον καναπέ τα βράδια και να ανταλλάσουμε μηνύματα στο facebook. «Ραντεβού στις 11 στο κρεβάτι», δεν μιλάμε πια μεταξύ μας, δεν χαμογελάμε πλέον και σταματήσαμε να λέμε στον συναθρωπό μας τα βασικά, «ευχαριστώ, παρακαλώ, καλημέρα» ! Τι καλημέρα, μαύρα μεσάνυχτα έχουμε όλοι..

Και φτάνουμε λοιπόν, στους γνωστούς σε όλους μας ''υπερ-πατριώτες'' που ανεβάζουν στο facebook βίντεο ''αντίστασης'' και μας θυμίζουν με κάθε τρόπο το αρχαίον κλέος της ημετέρας πατρίδος. Παρ' όλα αυτά με μια πιο διεισδυτική ματιά μπορεί κανείς να αντιληφθεί το βάθος σκέψης πολλών εξ' αυτών: μια επιλεκτική ανάγνωση της ελληνικής ιστορίας, όπου καλοί είναι μόνον οι Έλληνες, τα αιώνια θύματα μιας πλεκτάνης των προαιώνιων εχθρών Εβραίων και Τούρκων.

Αφόρητες γενικεύσεις, άστοχες συγκρίσεις προ-εθνικών με εθνικές κοινωνίες και μια ελληνική γλώσσα (dis iz griks) κατακρεουργημένη και επίκληση ενός πολιτισμού που δεν κατανοούν, παρά μόνο εθνικιστικά, ξενοφοβικά με μια ψωροπερηφάνια απαράμιλλη.

Επιπλέον μια ακόμη πιο διεισδυτική ματιά, αυτή τη φορά στα στατιστικά για την επισκεψιμότητα των μουσείων και των αρχαιολογικών μας χώρων θα αποδείκνυε ότι δεν είμαστε σε θέση να αξιοποιήσουμε το πολιτισμικό κεφάλαιο της χώρας. Οφείλουμε να εστιάσουμε στη ρίζα του προβλήματος: οτι παρά το γεγονός πως συστηματικά υποτιμούμε και υποβιβάζουμε την πολιτιστική μας κληρονομιά, ταυτόχρονα σαν τυπικοί Βαλκάνιοι βρίζουμε αυτόν που μας λέει οτι ο βασιλιάς είναι γυμνός παραβλέποντας την ίδια τη γύμνια του!

Τόνοι μελάνης έχουν χυθεί τόσο στο εσωτερικό όσο και το εξωτερικό σχετικά με το μέλλον της χώρας. Άλλοι υποστηρίζουν οτι η Ελλάδα θα σωθεί άλλοι πάλι οτι η Ελλάδα δεν θα αποφύγει τη χρεωκοπία. Άλλοι γράφουν ότι Ελλάδα επιστρέφει στη δραχμή και άλλοι ότι η Ελλάδα στηρίζει το Ευρώ.

Η Ελλάδα δεν είναι ένα μάτσο νησιά ή δυο γκρεμισμένες κολώνες. Δεν είναι τα ποτάμια και τα βουνά της. Δεν είναι δηλαδή απλά ένα οικόπεδο του πλανήτη. Η Ελλάδα είναι μια Ιδέα, μια πρόταση πολιτισμού, μια πρόταση άλλων προτεραιοτήτων. Όσοι πιστεύουν οτι τα αρχαία αγάλματα και οι ''βυζαντινές'' εικόνες είναι απλά έργα τέχνης δεν έχουν καταλάβει τι είναι η Ελλάδα. Η δημοκρατία δεν είναι απλά ένα σύστημα διακυβέρνησης και το θέατρο δεν είναι απλά μια μορφή τέχνης όπως το Σαιξπηρικό. Αυτό που αγνοούν ή αδυνατούν να λάβουν υπόψη όλοι όσοι μιλούν για την Ελλάδα είναι η μεταφυσική διάσταση του πολιτισμού της. Δεν είναι μια λεπτομέρεια, αλλά ο ακρογωνιαίος λίθος του!

Οι Έλληνες διαχρονικά προτάσσουν την ''κοινωνία του αληθούς'' έναντι στην ''κοινωνία της χρείας''. Η χρησιμοθηρία είναι αντίθετη στις αξίες του τόπου αυτού, κι όμως παντού ακούς σήμερα ''γιατί να το κάνουμε αυτό; σε τι εξυπηρετεί;''- δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη αλλοτρίωσης.

Σήμερα σχεδόν 200 χρόνια μετά την πολιτική του ανεξαρτησία η πρόταση αυτή χάθηκε: ''οικοπεδοποιήθηκε'' σε ένα μικρό κράτος, αλλοτριώθηκε, στριμώχτηκε σε ένα μίζερο βαλκανικό νεοπλουτισμό. Αλήθεια αν αύριο πάψει να υπάρχει το κράτος μας θα πάψει να υπάρχει ελληνισμός; Φοβάμαι πως η απάντηση είναι καταφατική.

Αν θέλουμε να ξαναχτίσουμε την Ελλάδα πρέπει να ξανα-ανακαλύψουμε τους εαυτούς μας και να απορρίψουμε όλα εκείνα που μας οδήγησαν εδώ: την κακοδιαχείριση, τη διαφθορά και τον πιθηκισμό μας σε ότι μας έρχεται από τη Δύση. Να βρούμε πάλι τις αξίες μας, να πιστέψουμε σε κάτι. Δεν μιλώ για την πράσινη ζωή, ούτε γενικά σε ότι έχει σχέση με το πράσινο (βλ. ΠΑΣΟΚ, ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ ). Καλά είναι τα έργα αυτά, αλλά στους κινηματογράφους τα έχουμε ξαναδεί. Γνωρίζουμε το τέλος, την συνέχεια, το επόμενο επεισόδιο, γνωρίζουμε τους ηθοποιούς, τους πρωταγωνιστές , τον σκηνοθέτη. Αλλά, πάντα κόβουμε εισιτήριο και το έργο το ξαναβλέπουμε από την αρχή.

Η Ελλάδα πάσχει από ένα σύνδρομο το οποίο έχει περιγράψει ο Ρωμαίος συγκλητικός Μενένιος Άπιος γράφοντας σε ένα φίλο του.

Πρόσεξε την υπεροψία και τη φιλοτιμία των Ελλήνων. Μη πλανάσαι! Έχουν την ευαισθησία ξεπεσμένων ευγενών. Είναι γκρεμισμένοι κοσμοκράτορες, ποτέ όμως τόσο χαμηλά πεσμένοι ώστε να ξεχάσουν τι ήτανε!

Αυτή είναι και η ρίζα του προβλήματος: αν οι Έλληνες θέλουμε να είμαστε κάποιοι στον κόσμο και να αναπτυχθούμε και οικονομικά, πρέπει να βρούμε και να ορίσουμε ταυτότητα. Και σου λέει ο δάσκαλος, η λέξη «Φιλότιμο», δεν μεταφράζεται σε καμία γλωσσά! Τι ειρωνεία!

Για ποιο φιλότιμο μιλάτε, ΚΥΡΙΟΙ??

Δεν είναι ιδεολογία αλλά πραγματικότητα. Αν έχεις ταυτότητα έχεις πυξίδα για να διαμορφώσεις οικονομία, διπλωματία και εμπορική ταυτότητα. Προέχει όμως να ξέρεις ποιος είσαι και ειδικά για την Ελλάδα ποια είναι η πολιτισμική της πρόταση.

Προσπαθήστε να βρείτε τις αξίες σας, τα πιστεύω σας και την πορεία σας.. Όσο και αν σε αυτή την χώρα πάσχουμε από το σύνδρομο του 2, μιας και πάντα μας κατευθύνουν σε δυο μόνον επιλογές, (Πασοκ- ΝΔ, Ολυμπιακός- Παναθηναϊκός, Αθήνα- Θεσσαλονίκη κτλπ). Δεν είναι μόνο αυτές οι επιλογές, τα θέλω μας εμείς τα ορίζουμε.. και ΟΧΙ καμία κυβέρνηση που πας χειραγωγεί σαν πρόβατα στη σφαγή!

Υ.Γ. Καλή επιτυχία σε όλα τα παιδιά που γράφουν εξετάσεις. Μην ξεχνάτε το δύσκολο δεν είναι να μπεις σε μια σχολή, αλλά να την τελειώσεις.. και να βρεις δουλεία πάνω στο αντικείμενο σου!