ΜΑ ΤΟ ΘΕΟ ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΑ !

Αφήνω τα θέματα που αφορούν την χώρα και όλα αυτά περί της οικονομικής κρίσης για άλλους.  Ίσως τότε κάνω αρχή από την Διαλεκτική και το "πυρ το αείζωο", μια και έτσι όπως μερικές φορές το κατανοώ, ο μετεωρισμός μπορεί να 'ναι και μια δυσλειτουργική Διαλεκτική (που δεν γεννά). Αυτό που θέλω να πώ, ίσως είναι πιο μερικό και επικαιρικό ακόμα και αν πέρασε σχεδόν μια εβδομάδα.

Το βράδυ της Ανάστασης κάποιος "μάγκας" άναψε αυτοσχέδιο βαρελότο στην εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας στο Λάλουκα. Από την έκρηξη προκλήθηκαν...
πολλές ζημιές στον χώρο της εκκλησίας καθώς και τέσσερα ράμματα!!!! ΕΛΕΟΣ ρε παιδιά!

Συχνά έχω υπερασπιστεί σε παρέες τα βαρελότα της Ανάστασης. Και άλλες τόσες φορές έχω σκεφτεί πως είναι δυνατόν να πηγαίνουμε στην Ανάσταση στις 23.50 για δέκα λεπτά με τα καλά μας και τις στολισμένες λαμπάδες μας και με το "Χριστός Ανέστη" να εξαφανιζόμαστε γιατί μας περιμένει το η μαγειρίτσα  στο τραπέζι. 

Τι ειρωνεία ! Κι όχι μόνο αυτό, αν είναι δυνατόν Μ. Παρασκευή στην επιτάφια περιφορά, άκουσα όλα τα κουτσομπολιά του χωρίου (και τον διπλανών συνάμα). Ναι, γιατί ο σεβασμός και η κατάνυξη έπαψαν να είναι χαρακτηριστικά της ημέρας. 

Δεν είμαι εγώ που θα κρίνω όλους αυτούς που στα μαυρα ντυθηκαν για να κρύψουν την αμάθεια και την ασέβεια τους, είμαι όμως εγώ που θα δακτυλοδεικτώ τους υπευθύνους που προκάλεσαν πόνο στην 14χρονη κάνοντας 4 ράμματα εξ αιτίας της ξεροκεφαλίας κάποιον που υποφέρουν από παλιμπαιδισμό . 

Πιστεύω (κι όχι μόνη μου ίσως) ότι υπάρχουν καημοί που δεν μπορούν να εγκλωβιστούν στον λόγο, που δεν τους φτάνει ούτε η μουσική, ούτε ακόμα και ο χορός για να εκφραστούν. Υπάρχουν καημοί που ολοένα και θα μας κυριέουν.. 

"Αχ ψεύτη και άδικε ντουνιά, π' άναψες τον καημό μου, είσαι μικρός και δεν χωράς τον αναστεναγμό μου", λέει και ο ποιητής...

Ένας τέτοιος καημός είναι και της θνητότητας. Και μάλιστα μια θνητότητα που δεν ταυτίζεται απόλυτα με τον φυσικό θάνατο, αλλά την βιώνουμε συχνά στα ατομικά και τα κοινωνικά μας γεγονότα.

Ε, για να μην τα πολυλογώ, πιστεύει κανείς ή δεν πιστεύει στην Ανάσταση του Χριστού, βιώνοντας αυτό το μήνυμα μέσα στον άμεσο περίγυρό του, σπρώχνεται να το εκφράσει με ένα εκρηκτικό τρόπο. Με έναν τρόπο συμβολικά κοσμογονικό, σαν την ηφαιστειακή έκρηξη!

(Κάτι ανάλογο σε ένα γεγονός πάλι νίκης επί του θανάτου, του γάμου δηλαδή από όπου γεννιέται ζωή, είναι και οι μπαλωθιές στην Κρήτη-Εδώ φτάσαμε Κύριοι-). Συχνά άκουγα για κάποιους απρόσεκτους που τραυματίζονταν κι άλλους που έχαναν τη ζωή τους.

Το έριχνα στον καταναλωτισμό, στην επιδειξιμανία, στον γιγαντισμό που έχει φθείρει τα έθιμα και έχουμε χάσει τον μπούσουλα.

Φέτος, όμως το κακό χτύπησε ανάμεσα ανθρώπους, συγγενείς, φίλους, απλά που τους έχω γνωρίσει, βιωτικά γνωστούς ας πούμε..

Και στεναχωρήθηκα πολύ. Το λοιπόν λέω τώρα:

Αφού ξεστράτισε το πνεύμα του εθίμου,να πέφτει βαρύς ο πέλεκυς του νόμου.

Που έτσι κι αλλιώς είναι συμβολικός.

Πενήντα επτά ατυχήματα εκ των οποίων τα τέσσερα ήταν θανατηφόρα σημειώθηκαν την τελευταία πενταετία εξαιτίας της χρήσης κροτίδων - φωτοβολίδων και βεγγαλικών. 

Υπενθυμίζω ότι σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία: 

α. Απαγορεύεται η εισαγωγή , κατασκευή, εμπορία, κατοχή και χρήση κροτίδων (τυποποιημένων ή αυτοσχέδιων ) καθώς και συσκευών εκτόξευσής τους. 
β. Απαγορεύεται η χωρίς άδεια της αρμόδιας Αστυνομικής Αρχής, εισαγωγή, κατασκευή, εμπορία και χρήση φωτοβολίδων, καθώς και συσκευών εκτόξευσής τους. Διευκρινίζεται όμως ότι τα είδη αυτά επιτρέπεται να χρησιμοποιούνται μόνο από τους κατόχους πλωτών μέσων, κυνηγούς και ορειβάτες, που είναι εφοδιασμένοι με ειδική άδεια, εκεί που επιβάλλεται η χρήση τους και όχι κατά τις εορταστικές εκδηλώσεις του Πάσχα. 
γ. Κατά τις ημέρες του Πάσχα δεν επιτρέπεται η καύση βεγγαλικών. 
δ. Για τους παραβάτες προβλέπονται αυστηρές ποινές. 

Επειδή η χρήση απαγορευμένων πυροτεχνημάτων του εμπορίου ή αυτοσχέδιων κροτίδων γίνεται κυρίως από παιδιά, εφιστάται ιδιαίτερα η προσοχή των γονέων να μην ενδίδουν στις απαιτήσεις των παιδιών τους και να αποτρέπουν την προμήθεια των ειδών αυτών. Είναι ένα φαινόμενο που δεν θα σταματήσει , εάν δεν τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι, εκτός και αν την επόμενη φορά τραυματιστούν οι ίδιοι. Πεδίο βολής δεν είναι ο ναός, τόσα χωράφια έχει γύρω για να ξεσπάσουν την οργή τους.

Αν όλοι αυτοί, προτίμησαν να προκαλέσουν πόνο, τότε συγχώρεσε μας Θεέ μου, που οι άνθρωποι ακόμα στη γη σκοτώνονται μεταξύ τους όταν εσύ καταπατάς τον θάνατο..

Ανδριανή Ξιάρχου