Η Olga Kouklaki στα Ανατολικά Νέα

Ας αρχίσουμε λίγο. απότομα. Κι ανάποδα. Θα σκεφτόσουν να κάνεις και πάλι διασκευή σε κάποιο παλιό ελληνικό τραγούδι, όπως το «Δεν Είσαι Εδώ»; Το αναφέρω, πέραν του ότι ήταν ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα και για έναν επιπλέον λόγο. Τις προάλλες, ακούγοντας σ' ένα ραδιόφωνο, μετά από πολύ καιρό, αυτή τη διασκευή με τη φωνή της Δήμητρας Γαλάνη, ξεκίνησε αυθόρμητα μια συζήτηση που κατέληξε με την ευχή, να ακουγόταν κάποια στιγμή ένα νέο σου «πείραγμα», σ' ένα επίσης παλιό, ελληνικό τραγούδι, το «Άνοιξε Το Παράθυρο».

Γενικά είμαι άνθρωπος που δεν αναπολώ το παρελθόν. Θεωρώ πώς ό,τι γράφτηκε έχει σημασία στο πότε και υπό ποιές συνθήκες γράφτηκε κι έτσι οι διασκευές δεν είναι στις προτεραιότητές μου. Παρ’ όλα αυτά, ίσως εάν ξαναπροέκυπτε κάτι τόσο ενδιαφέρον όσο το κομμάτι της Δήμητρας Γαλάνη να το ξαναεπιχειρούσα..

Θεωρείς το «I U NEED» την πιο πετυχημένη σου δουλειά, μέχρι στιγμής; Αν και δε μου αρέσει και πολύ ο όρος δουλειά, όταν μιλάμε για Μουσική. Η ερώτηση γίνεται, αν και ακόμα είναι νωρίς, αφού το «I U NEED» είναι. ολόφρεσκο, γιατί ήδη έχει αφήσει πολύ καλές εντυπώσεις. Δείχνεις περισσότερο από κάθε άλλη φορά  «αποφασισμένη» να πεις στον κόσμο αυτά που θες. Εσύ τι εισπράττεις; Είσαι ικανοποιημένη;

Μετά το "Getalife" ήθελα πολύ να δημιουργήσω κάτι καινούριο, διαφορετικό που να μην πατάει στις ήδη υπάρχουσες για μένα μουσικές φόρμες όπως αυτή της electronica του Getalife. Κι από αυτή την άποψη, είμαι πολύ ευχαριστημένη κι ικανοποιημένη που το κατάφερα αυτό ολοκληρώνοντας μετά από 4 χρόνια το "I U Need" . Συνεργάστηκα με καταπληκτικούς μουσικούς όπως τον Fred Avril, τον Tim Keegan, την Melanie Pain (Nouvelle Vague), την Liset Alea κι άλλους, κι έμαθα πολλά καινούρια πράγματα που μόνο ενθουσιασμό μου προκαλούν!

Σε σχέση με το «Get A Life», εδώ βλέπουμε περισσότερες συνεργασίες, οι οποίες μάλιστα είναι και πολύ δυνατές, όπως με τη Liset Alea και τη Melanie Pain. Πως προέκυψαν; Και θέλεις να μεταδόσεις κάτι περισσότερο, με τη συμμετοχή τους, στο «Hollow Lives» της πρώτης και στο «Sweetheart», της δεύτερης;

Την Melanie Pain και την Liset Alea τις είχα γνωρίσει πριν πολλά χρόνια στο Παρίσι, όταν ακόμα δούλευα στην δισκογραφική F Com. Είμασταν φίλες αν και δουλεύαμε σε διαφορετικά projects, και τις εκτιμούσα πάντα για την φωνή και το ταλέντο τους. Με την συμμετοχή τους στον δίσκο μου, ήθελα να πάω τα συγκεκριμένα τραγούδια ένα βήμα πιο πέρα αφού θεώρησα ότι η "γλυκιά" κι "αιθέρια" φωνή της Melanie ήταν ότι χρειαζόταν το Sweetheart για να γίνει πιο .."sweet" και να παίξουμε με τα γυναικεία στερεότυπα. Παρόμοια και με την φωνή και την προσωπικότητα της Liset, να μεταφέρουμε το "Hollow Lives" σε ακόμα πιο "σκοτεινά" και "ονειρικά"  μονοπάτια κρατώντας ζωντανό το κοινωνικό περιεχόμενο του τραγουδιού.

Είσαι στη Γαλλία και μπορείς, έχοντας γνωρίσει και την ελληνική πραγματικότητα, να πεις λίγα πράγματα για τις συνθήκες, εκεί κι εδώ. Ειδικά αυτή την περίοδο, που τα πάντα γύρω μας είναι τόσο ασταθή, ένας-μία μουσικός, πόσο δύσκολα μπορεί να κάνει αυτά που πραγματικά θέλει στην Ελλάδα, σε μια χώρα που εδώ και 3-4 χρόνια, ταλανίζεται καθημερινά, μεταξύ αστάθειας και. ανικανότητας. Είναι πιο εύκολα τα πράγματα στο Παρίσι;

Εδώ και κάποια χρόνια έχω μετακομίσει πίσω στην Αθήνα από όπου και πηγαινοέρχομαι στο Παρίσι για την μουσική και την δουλειά μου. Όχι, τα πράγματα στο Παρίσι δεν είναι πιο εύκολα ούτε ήταν ποτέ αφού είναι μια μεγάλη μητρόπολη με τρομερό ανταγωνισμό και δύσκολες συνθήκες διαβίωσης. Η επιλογή του να είσαι μουσικός όμως, έτσι κι αλλιώς είναι μια δύσκολη επιλογή, σε όποια χώρα και να είσαι. Απλά στην Ελλάδα ήταν πάντοτε κι εξακολουθούν δυστυχώς να είναι, λιγότερες οι ευκαιρίες. Κι αυτό θεωρώ ότι έχει να κάνει με την συνολική κουλτούρα της χώρας ως προς τις τέχνες και την ψυχαγωγία κι όχι τόσο με την οικονομική κρίση των τελευταίων ετών.

Περιμένουμε με μεγάλη προσμονή,τα επόμενα μικρά διαμαντάκια σου κι ευχόμαστε να σε δούμε σύντομα από κοντά. Σ' ευχαριστώ πολύ κι επί προσωπικού. 

Εγώ σας ευχαριστώ πολύ.

Υ.Γ. Η Olga Kouklaki live on Friday 13-7 @ Onassis Cultural Center.